De bezorgdheid waaraan een onschuldig persoon lijdt wanneer

[ZwakkeZuster]

De bezorgdheid waaraan een onschuldig persoon lijdt wanneer er valse beschuldigingen worden gemaakt.
Een voorbeeld hiervan is wat ‘Aa-ishah (moge Allah tevreden met haar zijn) overkwam toen de moenaafiqoen haar beschuldigden van zonde tijdens de veldtocht van Moeraysi. Zij was ziek, en toen ze het nieuws hoorde van de geruchten van één van de vrouwen van haar huishouden, werd ze zelfs nog zieker, en ze voelde zich zeer bedroefd.
Zij zei: “Ik zei: ‘Soebhaana-llah! Praten mensen daarover?”
Ik weende de hele nacht, tot de morgen en sliep niet; mijn tranen hielden niet op. Vervolgens weende ik de hele dag en sliep niet; mijn tranen hielden niet op. De volgende morgen kwamen mijn ouders naar mij toe, nadat ik twee nachten en een dag, zonder ophouden en zonder te slapen, gehuild had. Zij dachten dat dit geween mijn dood nog zou worden. Terwijl zij bij me zaten en ik huilde, vroeg een vrouw van de Ansaar toestemming om mij te zien. Ik gaf haar toestemming en zij ging zitten en weende met mij. Terwijl wij zo zaten, kwam de boodschapper van Allah saws binnen, begroette ons, en ging zitten. Hij had mij sinds de geruchten begonnen waren niet meer bezocht en er was al een maand geen Openbaring betreffende mijn situatie.
Terwijl hij daar zat, reciteerde de boodschapper van Allah saws de Shahaadah en zei vervolgens: “O ‘Aa-ishah, ik heb zus en zo over jou
gehoord. Indien jij onschuldig bent, zal Allah jou onschuld bewijzen en indien jij inderdaad de zonde begaan hebt, vraag Allah dan om vergiffenis en keer je tot Hem in berouw, want wanneer een dienaar zijn zonde erkent en in berouw keert tot Allah, zal Allah zijn berouw accepteren”.
Toen de boodschapper van Allah klaar was met datgene wat hij te zeggen had, stopten mijn tranen geheel en ik zei tegen mijn vader: “Reageer op wat de boodschapper van Allah heeft gezegd.”Hij zei: “Bij Allah, ik weet niet wat ik tegen de boodschapper van Allah zou moeten zeggen.” Ik zei tegen mijn moeder: “Reageer op wat de boodschapper van Allah heeft gezegd.” Zij zei: “Bij Allah, ik weet niet wat ik tegen de boodschapper van Allah zou moeten zeggen.”
Ik zei: “Ik ben slechts een jong meisje en ik weet niet veel van de Koran. Bij Allah, ik heb niets tegen u te zeggen behalve de woorden van de vader van Yoesoef:”…Daarom is geduld passend. En het is God Wiens hulp dient te worden gezocht over hetgeen je beweert.” Yoesoef 12;18
Daarna keerde ik mij om en ging op mijn bed liggen. Toen openbaarde Allah (interpretatie van de betekenis): “Waarlijk, zij die de lastering voortbrachten waren een grote groep uit uw midden; beschouwt dit niet als een kwaad voor u…” An-Noor 24:11 -zie complete passage: aayat 11 tot 20
Vóór ‘Aa’isha’s tijd, leed Maryam bint ‘Imraan aan een grote hoeveelheid van stress en bezorgdheid, omdat zij zwanger werd zonder getrouwd te zijn. Haar bedroefdheid bereikte zo’n hoogte dat: Zij zei: “O, liever zou ik vóór dit geschiedde gestorven en in de vergetelheid geraakt zijn.” Maryam 19:23.
Zij sprak op deze manier omdat zij wist dat de mensen haar zouden beschuldigen en haar niet zouden geloven wanneer ze naar ze toe zou komen met een kind in haar armen, omdat zij een van de toegewijde dienaressen was geweest die dicht bij de moskee in afzondering leefde, en zij kwam van een heel religieus gezin en was een afstammeling van Profeten. Vanwege dit alles, droeg zij zo een grote last van bezorgdheid dat zij wenste dat zij dood was voordat dit haar had kunnen overkomen, of dat zij ‘vergetende was of uit het zicht’ zou zijn, met andere woorden: dat zij nooit geschapen was.
Remedie tegen stress – Auteur: Sheikh Muhammed Salih Al-Munajjid